Są takie miejsca, które się kojarzą. Z ludźmi, których już nie ma. Ze zdarzeniami, które ugryzły serce jak ciastko. I nie sposób wracać do takich miejsc z chęcią. Bo samego siebie się w nich nie poznaje. Bo nic się nie zmieniło, choć zmieniło się wszystko.

Jedni przychodzą, drudzy odchodzą. Ale serce to nie obrotowe drzwi. Tu się psują zamki. Tu się kasuje dożywotnie bilety, ale nie wspomnienia.

[…] I powiedzieliśmy już chyba wszystko, prócz tego, co chcieliśmy powiedzieć naprawdę.